Ik geloof dat er een aantal grote veranderingen komen op de arbeidsmarkt. Niet allemaal vandaag of morgen en ook niet in elke regio of leeftijdscategorie in hetzelfde tempo, maar ik denk wel dat het trends zijn. In de komende tijd wil ik mijn ideeën met jullie delen en ben ik benieuwd naar jullie feedback. Vandaag het vierde deel over het tussenpensioen of het sabbatical, de naam die je geeft mag je zelf kiezen.
In het vorige blog vroeg ik mezelf af waarom we werken met contracten voor onbepaalde tijd. Is het niet veel logischer dat we elke 3 jaar op nieuw solliciteren? En niet alleen werknemers, maar ook werkgevers. Ook een werkgever kan elke 3 jaar weer opnieuw bewijzen dat hij de beste werkgever is voor deze persoon, hij kan opnieuw uitspreken dat hij graag verder wil met deze kandidaat, dan hij graag nog eens 3 jaar samen wil werken. En de werknemer heeft op dat moment ook een natuurlijk moment om eens om zich heen te kijken. Op die manier is het duidelijk dat het mes aan twee kanten snijdt. Onze maatschappij is er nog niet op ingericht en dat zorgt ervoor dat het ook nog even duurt voordat alles van dit werkelijkheid is, maar de trend is ingezet. En als werkgever heb je een voorsprong als je hierop in springt.
Maar dit is niet waar ik het vandaag over wil hebben. Al heeft het wel een link met dit voorgaande blog. Ik zie dat de meeste werknemers zich blijven ontwikkelen, dat zij continu op zoek zijn naar nieuwe uitdagingen en dat ze sneller verveeld raken dan pakweg 20 jaar geleden. Het is daarom helemaal niet vreemd om te bedenken dat de klassieke volgorde leren-werken-pensioen weleens zou kunnen veranderen. Een trend die al geruime tijd zijn intrede heeft gedaan is het tussenjaar, een sabbatical of het tussenpensioen. Voor sommige is dit na de middelbare school, na hun Bachelor of na hun Master. Voor anderen is dit rond hun dertigste, veertigste of vijftigste. Sommige mensen besteden deze tussenperiode aan reizen, terwijl anderen op zoek gaan naar intellectuele of spirituele verdieping. Weer anderen willen hun droom achterna om ooit nog eens een boek te schrijven of een grote verbouwing te doen. Voor de lezers onder ons heb ik een leestip: “Reis rond de wereld in je beste jaren”.
Het komt ook steeds vaker voor dat mensen na hun dertigste nog een studie volgen of hun kennis bijspijkeren. Of zich juist helemaal laten omscholen en totaal iets anders gaan doen. En daar zitten ook veel mensen bij die na hun 50e pas gaan ondernemen, zoals mijn ouders 😊
Een veelgehoorde vraag in sommige sectoren onder 50-plussers is: “Hoe lang moet je nog?” Als dat je insteek is, dan worden het hele lange jaren. Waarom niet al ruim voor die tijd iets doen waar je energie van krijgt? Iets dat je het liefst zou willen blijven doen als je gepensioneerd bent? Ik denk dat het klassieke model leren-werken-pensioneren de komende jaren steeds meer overboord gaat in sommige sectoren en dat er steeds meer tussenvormen gaan ontstaan.
Kun jij je een werkend leven voorstellen waarbij je af en toe pauze neemt? Dat je er even een jaartje tussenuit gaat om te reizen? Of om de kinderen extra aandacht te geven? Of om je om te laten scholen of juist een verdiepingsslag te maken? Kun jij je voorstellen dat je een tijdje niet werkt om voor anderen te zorgen als mantelzorger? Waarom moeten we na onze studietijd tot aan ons pensioen aan één stuk doorwerken? Wie zit daarop te wachten en waarom doen we dat? Ik denk dat de toekomst veel meer in de combinatie zit. Als bedrijf kun je hierop inspelen door je flexibel op te stellen en dit bespreekbaar te maken. Heb jij al plannen voor je tussenpensioen?
