Heb je soms het idee dat je in de derde versnelling op de snelweg rijdt? Dat je heel hard moet rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan? Dat je geen gas terug kunt nemen, omdat je anders langs alle kanten voorbijgeschoten wordt? Of gewoon omdat dat geen optie is? Dat er geen vierde, vijfde of zesde versnelling is? Dat je het niet kunt overdragen aan iemand anders? Dan gun ik jou die vierde en vijfde versnelling.
Veel ondernemers die groeien met hun bedrijf zijn gewend om te ondernemen. Om overal alles vanaf te weten. Om te micro managen en om zich op detailniveau te bemoeien met veel zaken. Dit doen ze vaak omdat ze heel betrokken zijn en dat is ook vaak hun grootste kwaliteit, de reden dat ze slagen als ondernemer en de reden dat de organisatie er nu staat zoals die er staat. Het wordt alleen een probleem als ze verder willen groeien. In de bebouwde kom kun je prima uit de voeten met 3 versnellingen en op de provinciale weg voel je het gemis van de vierde versnelling ook nog niet echt. Maar op de snelweg is dat anders.
Om dan nog goed te kunnen rijden, om je heen te kunnen kijken, de radio aan te zetten en te genieten van het landschap waar je doorheen rijdt, heb je een vierde versnelling nodig. En eigenlijk ook een vijfde. En cruise control zou ook heel fijn zijn. Dat zijn stappen die je moet zetten als ondernemer. En dat kan voelen alsof je controle uit handen moet geven, terwijl jij degene bent die deze auto überhaupt op de snelweg gekregen heeft.
Vanaf een bepaald punt kun je niet alles meer zelf. Dan moet je hulp vragen, uitbesteden, routines kritisch tegen het licht houden en samenwerken. Dan moet je bepalen wat je wel wilt doen en wat je niet wilt doen, keuzes maken, nee leren zeggen, delegeren. Dan moet je gaan managen. En dat is anders dan ondernemen in je eentje.
Jij zit wellicht nu op de snelweg in die auto. Ik gun jou ook die vierde en vijfde versnelling. Misschien kan ik daarbij helpen, misschien niet. Laten we koffiedrinken of bellen om daarachter te komen.
