Steeds vaker hoor ik mensen om mij heen die het lastig vinden om “nee” te zeggen. Ze zeggen overal “ja” op, zijn altijd heel druk en hebben vaak (te) weinig tijd om te ontspannen. Klinkt bekend? Dat is zonde, want door nooit nee te zeggen zeg je eigenlijk ook geen ‘ja”. Je presteert niet ideaal en doet niet de dingen die jij juist zo leuk vindt. En ja, ik spreek ook uit ervaring.
Soms moet je afscheid nemen van dingen om ruimte te maken voor nieuwe dingen. In een van mijn eerdere blogs heb ik het hier uitgebreider over gehad: “snoeien om te groeien” en “snoeien om te bloeien”. Soms betekent nee zeggen dat je ergens anders ja tegen kan zeggen. Het geeft ruimte om soms iets niet te doen. En deze ruimte wil je zo goed mogelijk opvullen. Daardoor kom je al snel in de verleiding om ergens anders weer ja op te zeggen, om de geplande tijd zo “efficiënt” mogelijk te gebruiken. Maar even vervelen is ook heel goed, sommige dingen zie je beter als je de tijd neemt om je te vervelen.
Een klassiek voorbeeld hiervan is een creatief proces. Als je een cadeau moet bedenken voor een vriend of vriendin dat heeft dat vaak tijd nodig. Heel efficiënt relaxen ook bestaat niet (zou soms wel fijn zijn, even heel hard ontspannen). Als jij een speech moet schrijven, dan denk je hier ook langer over na. Soms is het heel goed om even niets te doen, om even stil te staan en rond te kijken. Om nieuwe inzichten op te doen of om gewoon even uit te rusten. En dan komt het beste idee misschien wel onder de douche.
Tijdens mijn verbouwing heb ik dat ook gemerkt. Aangezien ik van aanpakken houd, wilde ik het liefst afmaken waar ik aan begonnen was op die dag. Ook als dat betekende dat ik de lunch of het avondeten moest overslaan. Ook als dat betekende dat ik een paar uurtjes langer moest werken om het werk af te krijgen. Tijdens het slopen wilde ik graag de vloer (tegels) eruit hebben voordat ik zou stoppen. Nadat we al een paar wandjes gesloopt hadden en de tegels van de muur hadden geslagen was de vloer de laatste klus. We waren inmiddels al een uurtje of 8 bezig, m’n spieren begonnen moe te worden, maar ik moest nog 1 keertje aanzetten. Na een half uur bikken met een hamer en een beitel besloot ik om het op te geven en de volgende dag verder te gaan. Die volgende dag bleek dat ik gewoon de hele plaat eruit kon halen en niets weg hoefde te bikken. Mijn werk van 3 uur was in 10 minuutjes geklaard. Puur omdat ik (verplicht) de tijd nam om stil te staan en afstand te nemen.
Een ander moment is het opbouwen van de keuken. Het was 31 december, de klusjesmannen waren al naar huis en ik wilde het laatste frontje nog monteren voordat ik zou stoppen. Eigenlijk had ik moeten stoppen, een lunchpauze moeten nemen, een rondje moeten gaan lopen of even rustig het boekje moeten lezen. Maar ik begon meteen met schroeven, boren en zagen: het verbindingsstuk was te lang. Maar nadat ik er een stuk afgezaagd had, leek het ook niet goed. Hij was origineel wel precies op maat! Dus fout gezaagd, ik moest een nieuw onderdeel kopen, dat kostte 30 minuten fietsen, 30 minuten de juiste zoeken en 30 min terugfietsen. Die tijd verplichte mij om de rust te pakken en te erkennen dat ik te lang door wilde gaan. Ik had dus 2 uur kunnen besparen door op tijd te stoppen. Helaas.
Ik dwaal af, het gaat hier om nee zeggen, naar jezelf luisteren en zelf kiezen. Laat je leven niet leven door anderen, maar pak het heft in eigen handen en kies. Door af en toe nee te zeggen wordt jouw “ja” veel meer waard. Dan is de kans groot dat je ook daadwerkelijk waar kunt maken waar je “ja” tegen zegt. En dat is weer goed nieuws voor alles en iedereen waar je dan wel “ja” tegen zegt 😊
